ÇEŞME’DE KÖY MALLARI NE OLDU?

Bundan on yıl önce Çeşme’de Büyükşehir’e dahil olunca, köyler mahalleye dönüşmüştü. Aynı yasa gereği köy muhtarlıklarının ve belde belediyelerinin mülkleri ya ilçe belediyelerine ya da kaymakamlığa bağlı çeşitli kurumlara devredildi. 

Köy ve belde tüzel kişiliği ortadan kalkınca yetki de mülk de bir üst yönetime geçti. Belde belediyeleri kapandı ve köy muhtarlıkları da mahalle muhtarlığına dönüştü.

Bu kapsamda Alaçatı Belediyesine ait mülklerin çoğu Çeşme Belediyesine devredilirken, ne yazık ki bazıları da Müftülüğe devredildi. Burada en vahim hatalardan biri Alaçatı’nın çok önemli tarihsel hafıza mekanı olan eski Halkevi ve Belediye binasının da Müftülük mülkü haline gelmesidir. 

Bu hukuki ve ahlaki açıdan çok vahim bir hatadır. Hiçbir mantığı yok eski Belediye binasının Müftülüğe devredilmesinin. Ne yazık ki Çeşme Belediye yönetimi ve Alaçatılılar bu konuda sınıfta kaldılar. Gerekli hukuki ve siyasi mücadeleyi vermediler. Ne müzakere ne de mücadele ettiler. 

Ildırı ve Germiyan Köylerinim muhtarlık malları da Çeşme Belediyesine geçti. Köy malları açısından bölgedeki en zengin köylerden biri Germiyan idi. Yaklaşık 55-60 adet mülkün önemli bölümü evler ve dükkanlardan oluşuyor. Geriye kalanı tarla, zeytinlik ve harman yeri gibi yerler.

Ev, dükkan kiraları ve su gelirleri ile Muhtarlık, köyün pek çok hizmetini görebiliyordu. Daimi olarak iki üç personeli vardı. Köy mallarına da sahip çıkıyordu.

Ancak son on yıldır Belediye, bu konuda hem sosyal demokrat belediyeciliğin gereğini yapmadı hem de bunlara yeterince sahip çıkmadı. Köyün gelirlerinin önemli bölümü köye geri dönebilirdi ama bu yapılmadı maalesef. 

Defalarca söylememize rağmen, yıllar önce imece ile atalarımız tarafından yapılan cami restorasyonu ve minare inşaatı pekala belediye tarafından üstlenilebilirdi. Hatta köy mallarının bir kısmı geleneksel olarak Camiye bağışlanmış mallardı. Ama olmadı. Bütçeden daha çok festival ve konserlere para ayrıldı bu süreçte.

Belde ve köylerden Belediyeye geçen mülkler son dönemde, Alataş’a devredilerek şirket malı haline geldi. Eş dostlardan oluşan şirket yönetimi bu mülkleri kendi anlayışlarına göre değerlendirmeyi uygun buldular. 

Geçenlerde mevcut Başkan Lal Denizli’ye bu konuda bilgi verdim. Muhtarlıktan Belediyeye geçen bazı evler boş duruyor. Gerçekçi fiyat tespiti yapılmadığı için üç yıldır kiracısı olmayan emlaklar var. Lüks villa diye ilan vardı bazı emlakçılarda ama binalar bakımsızlıktan yıkılmaya yüz tutmuş durumda. 

Arazilerde de durum aynı. Zeytinlikler ve tarlalar sahipsiz kalmış ve bazıları da şahıslar tarafından işgal edilmişdurumda. Oysa bunlar da kiralanabilir. Örneğin geçenlerde çıkan Germiyan yangınında, yangının büyümesine neden olan hurda polyester teknelerin bulunduğu yer eski bir harmanyerive bugün Belediye mülkü. 

Urla Belediyesi, çeşitli köyleri, kırsal mahalle ilan ederek köy mallarını köydeki kooperatiflere devretmeye hazırlanıyor. Barbaros ile bu süreç başlayacak sanırım. Doğru bir politika. 

Çeşme’de ne yazık ki bu konuda herhangi bir politika gözükmüyor. Göreve gelen her başkan kendi kişisel anlayışına göre bir yol izliyor. Bunun sonucu olarak da hem ciddi kamu zararı oluşuyor hem de etik olarak bu mülklerden köye geri dönüş olmuyor.