Cumhuriyet bu toprakların kalp atışıdır

Cumhuriyet 102. yaşına girerken…

O'na özgürüz sevgi, saygı, minnet ve inancın yanında, bir yandan da yeterince sahip çıkmanın burukluğu var üzerimizde.

 

Cumhuriyet, yalnızca bir yönetim biçimi değildi; bir kişinin içeride kalmasıydı.

Tarifsiz acılarla sınanmış bir milletin, makus talihini yenip, küllerinden yeniden doğuşuydu. Boyun eğmeyen, teslim olmayan, kendi kaderini kendisi yeniden yazan ecdadımızın haykırışıydı…

 

Ve o çığlık, bir asır dağdan önce taş yankılanırken ne kadar gürse,

bugün o kadar kısılmış gibi geliyor kulağımıza.

 

Biz o mukaddes emaneti 102 yıl önce aldık; ama sanki onun kuşakta biraz daha yıpranıyorduk, biraz daha yıprattık.

Bir zamanlar umutla, inançla kurulan o genç Cumhuriyet'in ışığını kimi zaman kendi ellerimizle kapattık.

 

Eşitliği, adaleti, özgürlüğü, insan onurunu, emeği, alın terini, üretimin değeri — Cumhuriyet'in temeline harf harfi kazınan o değerleri —

bazen bir kenara itip azaltma azaltmaları. Belki de yaşadıklarık, belki alıştık, belki de kaybolanları kanıksadık…

 

Ve şimdi Cumhuriyet 102 yaşında…

 

Bir asrı geçti… hâlâ dimdik ayaktaydı; ama biraz yorgun, biraz kırgın.

Sanki sessizce fısıldıyor:

“Ben size ayrıcalıklı değildim, sizin geleceğinizi emanet etmiştim.”

“Benim için değil,” 

“kendiniz için beni… bilin kıymetimi.” diyor.

 

Yine de, 29 Ekim sabahı, bir yerde bir çocuk elinde bayrakla koşuyor.

Bir öğretmen, gözler dolu İstiklâl Marşı'nı okutuyor.

Yaşlı bir teyze, penceresine astığı bayrağın gururunu gülümsemesine taşıyor.

 

Ve işte o an,

Cumhuriyet yeniden nefes alıyor…

Küllerinden değil artık; yüreklerimizin derinlerinden tekrar doğuyor.

 

Evet, belki yeterince uygun olmayan ona.

Ama sanırım.

Çünkü Cumhuriyet, sadece geçmişin bir emaneti değil; geleceklerimizin de tek dostudur.

 

Ve biz, ne kadar yorsak da onu,

o yine ilelebet ödemesi devam eder.

 

Çünkü bir kez “özgürlük” demeyi öğrenmiş bir milletin kalbi, bir daha esareti kabullenmez.

Bir daha asla diz çökmez!

 

Cumhuriyet bu toprakların kalp atışıdır 

ve o kalp, ilelebet atacaktır! 

 

Minnetle, gururla ve sonsuz inançla…

Bizlere emanet edilen en büyük eserin bekçileriyiz.

Teşekkürler Atam